Ik was gelukkig op vakantie waardoor ik het filmpje van de ‘politieke beweging’ (dat is een dynamisch klinkende aanduiding van een politieke partij) Denk het nodig vond om een Youtube-filmpje te maken waarin ‘de media’ beschuldigd wordt van het manipuleren van de waarheid en het voeren van hetzes op politici zodat die monddood gemaakt worden. Dat zijn nogal grote woorden natuurlijk.
Maar het is een raar filmpje.
Het geluid is dramatisch slecht (dat zou beter moeten kunnen met de overheidssubsidie die Denk via zijn twee kamerleden krijgt), de setting is wat amateuristisch, maar het demagogisch gehalte is onnavolgbaar hoog. Los van het feit dat het in onze samenleving toch altijd nog vrij onbeschoft is om de kijker met ‘jij’ aan te spreken tenzij je BNN of Veronica bent, is de boodschap ridicuul. Het aanhalen van Montesquieu helpt niet, het ziet eruit als en is daadwerkelijk pseudo-intellectuele kletskoek. Zelfs een dreigend muziekje helpt niet echt.
Natuurlijk is de media gekleurd, dat is ze altijd geweest. Natuurlijk is er roddelpers, die bestaat al zolang als er massamedia zijn. Natuurlijk zijn journalisten uit op het achterhalen van wantoestanden als financiële malversaties door politici, dat is hun plicht. Natuurlijk is de media kritisch als het gaat om een partij die zich opstelt achter een Turkse dictator, want de journalistiek hoort alert te zijn wanneer de vrijheid in het geding is. Natuurlijk is een partij die Denk heet te ridiculiseren, want grote woorden vergen dat er aan geknabbeld wordt.
De naam van Denk is overigens bijzonder fantasieloos en komt eerder over als een slechte vorm van plagiaat van de Think Different campagne van Apple in de tachtiger jaren van de vorige eeuw dan als een aansporing om na te denken over wat de media schrijven. Die Apple-campagne was tenminste nog origineel en in zekere zin ook positief maatschappijkritisch in tegenstelling tot de klaagcampagne van Denk. Denk is helaas in dit verband niet meer dan een loze kreet want door eerst allerlei insinuaties over de media te roepen en dan een beroep te doen op het individuele vermogen van de mens om na te denken is nogal tegenstrijdig.
Maar wat me echt hindert is dat een enige jaren geleden nog vrij geloofwaardige jeugdjournaal-presentatrice zich als een volgzaam meisje opstelt naast geflopte ex-PvdAers die vooral overkomen als gepikeerde mannetjes die zonodig het Nederlandse politieke veld willen ‘verrijken’ met een politiek verlengstuk van een monsterlijke dictator als Erdogan. Denk! is geen partij voor iedereen. Denk! is een partij voor zich achtergesteld voelende ‘Nederturken’. Best een stom woord overigens want het gaat om Nederlanders met een Turks etnische achtergrond. Wat Sylvana Simons daarbij uitspookt is me een raadsel, het zal wel iets met ‘uitgangspunten’ te maken hebben denk ik dan. Maar kritiek hebben op hoe ‘de Nederlanders’ (he? wat? wie dan?) omgaan met het slavernijverleden van een deel van Nederlanders en tegelijk een maniakale Turkse president die op flagrante wijze de persvrijheid de nek omdraait en de individuele vrijheden poogt in te perken is gewoon hartstikke hypocriet. Wie meet er in dit verband nu eigenlijk met twee maten?
Welke ‘uitgangspunten’ heeft Denk eigenlijk?
Denk ageert nadrukkelijk tegen het ‘wij en zij denken’ in de samenleving. Maar Denk polariseert zelf als het gaat om de media, de waardering van buitenlandse dictators en de houding van Nederlanders met een westerse achtergrond versus Nederlanders met een niet-westerse achtergrond. Denk zegt op te komen voor iedereen in Nederland maar is zo goed als uitsluitend gericht op de Nederlanders met een niet-westerse achtergrond, migranten en moslims. Lees hun manifest er maar op na en turf voor de grap eens op de woorden minderheden, migrant, moslim en homo, lesbiënne. Van enige onbalans is dan nadrukkelijk sprake. Op grond van het manifest van Denk is het simpelweg zo dat de ‘beweging’ niet zoveel te bieden heeft voor de niet-moslim van westerse afkomst. Want dat kleine deel van het manifest wat niet gaat over het Calimero-probleem van hun doelgroep is vrij overgenomen uit de programma’s van Groen-Links en de Partij voor de Dieren en gaan over zaken als duurzaamheid, afwijzing van het Israëlische standpunt in het conflict met de Palestijnen en over de rol van de overheid en de burgers. Niets nieuws onder de zon dus.
In alle eerlijkheid is Denk gewoon een one-issue partij en dat issue is de achterstelling van Nederlanders van niet-westerse afkomst. Niets meer en niets minder. En daarmee is Denk een onbetekenende eendagsvlieg die niet voor iedere Nederlander is en die zich niet onderscheid van al bestaande partijen. Ondanks hun ronkende teksten in (en tegen) de media. Dat de heren en dame van Denk het nodig vinden om journalisten te schofferen door een absurde manier van communiceren doet ze geen goed en onderstreept dat ze blijkbaar niet in staat zijn om de Nederlandse cultuur (sociaal, politiek en mediagewijs) correct in te schatten of in ieder geval beschaafd communiceren niet als vaardigheid hebben.
Wat mij betreft is het bestaan van de beweging Denk dus van korte duur. Een denkrimpel, meer niet en niet eens een mooie.
Anna A Ros
Wees de eerste om te reageren