Het is bijna een jaar geleden dat we ons definitief in Frankrijk vestigden, ergens eind februari. Er is sinds die tijd veel gebeurt en vorig jaar was een bijzonder en bijzonder mooi jaar. Het is nu wel leuk om eens wat over ons nieuwe leven hier te vertellen.
Frankrijk is zo anders dan het vakantieland of het land dat geschetst wordt in de media of in gesprekken met Nederlanders die er weleens komen. Er zijn natuurlijk de eigenaardigheden zoals die in Asterix en de Lusthof al besproken werden: de loketten, formulieren en ambtenarij of de dorpsfeesten de altijd eindigen met eten en wijn. We hebben ze allemaal ervaren.
De werking van de overheid, het regelen van essentiële zaken als telefoon, elektriciteit, water, zorgverzekering, kenteken voor de auto (wat niet lukte), bankzaken en belastingen. Alles gaat via eindeloos veel papier, ambtenaren die in lage versnelling werken – behalve als ze iets uitleggen wat dat gaat met een hoge bitrate. Maar, en dat is dan weer positief: het komt uiteindelijk een keer goed. Meestal wanneer je dreigt het geduld te verliezen. Bijna een jaar verder is het meeste geregeld of op zijn minst onder controle. We hebben geleerd de Nederlandse haast van ons af te schudden, je wint er niks mee hier.
Die haast afschudden was in wezen ook een doel. Weg uit de jachtigheid en vluchtigheid van het Nederland dat niet meer ons Nederland was. De druppel die voor mij de emmer deed overlopen was het teloorgaan van het vergezicht over zee waar ik mee opgegroeid ben. Er flikkeren bij nacht lichjes aan de einder. Windmolenparken en heel veel schepen voor de kust. Altijd. Het was gedaan met het begrip eindeloosheid en juist de overweldiging die zo’n zeegezicht je geeft is wat iemand als ik nodig heb. Wij allebei trouwens. We wilden als mens leven in een wereld waar de natuur dominant is, bepaald hoe en met welke tempo je leeft. We hebben het hier allemaal gevonden. an de sterrenhemels waar je de melkweg wel heel gemakkelijk kunt zien omdat hier in de dorpen ‘s nachts het licht uit is. Het is hier dan echt heel donker of juist verbazend licht bij volle maan. Tot de uilen die rond de boerderij en rond mijn dorpshuis iedere avond elkaar roepen. Het maakt de late avonden mystiek en sterkt het besef dat het altijd zo was en altijd zo moet blijven.
De contacten met de Fransen zijn overwegend prettig. Naar iedereen van buiten zijn ze terughoudend, maar als je laat merken op zijn minst de taal te leren zijn ze behulpzaam en geduldig. Behalve die ene bank of dat ene belastingkantoor. De mensen zijn hier prettig in de omgang, bemoeien zich nooit ongevraagd met je en geen moment heb ik in het afgelopen het gevoel gehad opgejaagd te worden door overheden of mensen die iets van je verlangen. Het tempo is hier een oud plattelandstempo en we ervaren dat als weldadig.
Er zijn niet veel Nederlanders in de directe omgeving maar wel heel veel Engelsen. Dat is een prettige samenstelling maar we waken er voor niet een deel te worden van de Engelse eilandgemeenschap die niet bepaald goed is in integreren. We hebben hier inmiddels wat vrienden gevonden en dat zijn vooralsnog Engelsen, een enkele Nederlandse of wat Belgen. En de contacten met de schaarse Franse buren zijn gelukkig goed hoewel die zich vooral nog beperken tot korte hartelijke gesprekjes. In het dorp is dat natuurlijk gemakkelijker dan op de fermette die buiten het dorp ligt. Hopelijk lukt het ons om dat dit jaar wat uit te breiden.
Onze huizen zijn in een jaar tijd getransformeerd van Hyacinth Bouquet cottage in een Bretonse fermette en van een triest huis in een vrolijk en warm huis dat altijd gevuld is met muziek of het geluid van rondvliegende houtsnippers. Ik hou van mijn werkplaats en mijn studio en Andrea van haar land en de geweldige tuin. Het is natuurlijk nog niet klaar, het zwembad bij de fermette is nog altijd niet op orde en bij wordt de zolder omgevormd tot gastenkamer en houtopslag. En ik moet die bedrading toch echt grotendeels gaan vervangen, wat ik gelukkig zelf kan en mag doen. Geef ons nog een jaartje en dan is het hier wat de huizen betreft perfect.
Vanaf het eerste begin hebben we hier gasten gehad. Mijn jongens en de vrienden uit onze kleine cirkel zijn hier al vaak geweest en zullen nog vaak hier komen. Om te ontsnappen aan de Nederlandse wereld, om te genieten van het prachtige Bretagne en om een handje (of meer) meer te helpen met wat er nog moet gebeuren. Deze zomer hoop ik de artist-in-residence mogelijkheid aan te kunnen bieden aan wie in deze inspirerende omgeving wil werken, schrijven, dichten, tekenen f schilderen, muziek maken of zelfs opnemen in de studio die nu volledig functioneel is.
De voorlopige afsluiting van ons eerste jaar hier waren de nieuwjaarsreceptie in mijn bloemendorp Saint-Gilles-Vieux-Marché en in het Saint-Marin-des-Prés waar ergens in de buurt de fermette te vinden is. Twee aangrenzende dorpen en twee verschillende culturen. Met als overeenkomst een burgemeester die een toespraak houdt terwijl het in mijn dorp eindigt met goede champagne, heerlijke hapjes en een staande receptie waar iedereen met iedereen in gesprek gaat en het in Saint-Martin eindigt aan lange tafels met Galette du Roi (want het is de tijd van driekoningen) en uitstekende wijn. Wat formeler maar erg geanimeerd. In in allebei de dorpen zijn we als nieuwkomers hartelijk welkom geheten wat maakt dat we ons hier werkelijk welkom weten.
Al met al is de balans heel erg positief. We wennen aan het Franse leven, het is een goed en rustig bestaan hier in een betoverende omgeving. We houden van die mooie land, het leeftempo is een weldaad en we hebben hier de vrijheid om te zijn wie we zijn en te doen wat we willen doen. En Nederland? Ik ben er sinds de verhuizing niet meer geweest. In maart keren we even terug want de bus moet een APK krijgen en dan zullen we ongetwijfeld een broodje kroket eten en kibbeling. Misschien wat vrienden zien en dat is het dan wel weer. Ons land is nu het Bretonse platteland en hopelijk zal dat nooit meer veranderen. Bretons zullen we niet leren, maar we zullen beter Frans gaan spreken en vergroeien met die oude land vol verstopte verhalen.
Voor dit jaar, a votre santé!