Consolideren

In de afgelopen vijfeneenhalf jaar heb ik mij volledig toegelegd op het schrijven van de roman Surrogaat. Een omvangrijk en complex werk. Nu het boek af is en bij uitgevers ligt, er een zomer schrijfpauze is geweest, het schrijfhuis eindelijk klaar is en mijn hersens weer wat lucht hebben gekregen is het nieuwe schrijfseizoen van start gegaan.

Om al na een week krakend tot stilstand te komen.

Wat blijkt? Mijn hersenen hebben nog helemaal niet de vrijheid die ze nodig hebben voor nieuw werk (het lesboek creatief schrijven uitgezonderd). Nieuw vrij werk lukt nog niet zo goed, simpelweg omdat er nog teveel half gereed werk op de mentale en digitale plank ligt. En dus is het hoog tijd dat ik die plank eens opruim.

Zo ligt er al meer dan een jaar een volledige vertaling van mijn Engelstalige debuutroman Headwind, Laxmi’s Story te wachten op eindredactie. Het wordt zolangzamerhand tijd dat Geen weg terug voor Laxmi afgeredigeerd en afgeschreven wordt. Gepubliceerd wordt. Even dichterbij op de plank ligt Een latte, een cappuccino en een espresso te wachten. Herschreven, verscherpt en rijp voor heruitgave. Net als dat toneelstuk in het hoekje van de plank. Een familiezaak moet hoognodig eens op de planken verschijnen in de vorm die ik voor ogen had toen ik het schreef.

Kortom, er wordt in huize Ros opgeruimd, afgestoft, geredigeerd, herschreven, opnieuw vormgegeven en publicatierijp gemaakt. Twee romans die met betrekkelijk weinig moeite kunnen verschijnen en een toneelstuk. Dat in combinatie met het lesboek dat volgende maand uitkomt en de roman die nu al een paar maanden in handen van uitgevers is opgeteld bij dat rare boek waarin een tijdreis naar Londen plaatsvindt èn de twee romans die nog in het stadium van pen en papier zijn maakt dat ik voor de komende paar jaar meer dan genoeg werk heb liggen. Mits die plank opgeruimd is en dat is precies wat er nu gebeurt. In oktober verschijnt Pak je pen op en schrijf! het lesboek creatief schrijven, in december de geheel herziene heruitgave van Eén latte, een cappuccino en een espresso en in januari 2018 de lang verwachte Nederlandstalige roman Geen weg terug voor Laxmi. Ik zie het vooral als consolidatie van wat er al die jaren ontstaan is dat het verdiend om nu eindelijk in boekvorm beschikbaar te komen.

Het wordt een mooi schrijfjaar, die stilstand was maar kort gelukkig. Er wordt weer geschreven.