Veilig weggekropen.

‘Ik ben veilig.’ Dat kan lang niet iedereen me nazeggen.
‘Ik ben weggekropen.’ Het is een voorrecht om dat te kunnen doen.

Dezer dagen ben ik ergens op Tholen. Een schrijfhuis. Het is er stil, ik ben alleen. Dat is tegelijk jammer en fijn. Jammer omdat het fijn is samen te zijn en fijn omdat het jammer zou zijn als ik niet toekwam aan wat ik nu in alle rust kan doen. En – Hemel zij dank – lukte het me lange tijd om het nieuws niet te volgen, de media af te zetten, de wereld buiten te sluiten uit mijn microkosmos.

Ik zet hier mijn verleden op rij. Zowel het recente als dat van lang, lang geleden. De goede dingen, de slechte dingen. Het drama, de overwinningen, de anekdotes, de twijfel en wanhoop en de extase. Het resultaat is een lijstje met zinnetjes. Zinnetjes die voor verhalen staan. Verhalen die een groter verhaal vormen. Een groter verhaal dat een roman zal zijn. Het is iets dat alleen ik kan doen en ik alleen alleen kan doen. Drie keer alleen in één zin. Misschien is dat een veeg teken, misschien is het symbolisch voor de kern van het bestaan. Ik zit er gelukkig niet mee. Nou ja, een beetje misschien. Maar vandaag gaat het goed.

Langzaam maar zeker worden al schrijvend contouren zichtbaar van wat ik duidelijk wil maken, wil laten beleven door mijn lezers, niet zelf herbeleven. Wegkruipen is soms fijn. Wèg uit de drukte van het bestaan dat – hoewel gezegend – me soms te druk is. Wèg van anderen die me dierbaar zijn. Iets wat iedereen van tijd tot tijd moet doen om open te staan voor nieuwe invloeden, voor veranderingen, voor ontdekkingen. Zoals Katherine Hathaway – zelf aan bed gekluisterd – zo scherp zag en in ‘The Little Locksmith’ opschreef.

Inmiddels is het werk voor deze dagen gedaan. Het skelet staat. Er is tekst. Het huis is opgeruimd en klaar om anderen te ontvangen die misschien vakantie vieren of net als ik wegkruipen om te kunnen schrijven. Morgen mogen zij me hier voor even opvolgen. Morgen ben ik weer thuis. Zie ik het nieuws weer, de aanslagen, de moorden, het misbruik, de politiek en al die andere problemen van de wereld. Maar nu nog even niet. Vanavond adem ik in en drink een goed glas wijn.

Anna.