Doch de meeste van deze is de liefde.

Mijn voeten ploegen door zwaar zand

tot daar waar het water het verhard

Maagdelijk strand,

niet eerder door mij belopen

en ook niet door haar

Herkenningspunten?

De duinen achter mij

en met de toch nog zware bus in mijn handen,

onze zee voor me, eindeloos ruisend

De juiste plek kondigt zich direct aan

daar bij die houten palen,

maar er niet te dichtbij

Eb is het, precies goed,

want dat maakt het definitiever,

wanneer straks de vloed komt

De branding onder mijn middenrif

is voelbaar maar mild vandaag

Na jaren gaat zo’n bus niet gemakkelijk leeg,

je was altijd al een vasthoudend mens

Maar tegen de zee hebben wij geen weerstand

en zo wordt strooien spoelen

Dan lees ik die laatste zin:

“En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie;

doch de meeste van deze is de liefde.”

Statenvertaling.

Best mooi bedenk ik me,

wanneer ik terug ploeg

door zand dat lichter is geworden

Gelukkig ben ik niet meer alleen

© 2015 Anna A Ros