Een gelukkig (nieuw)jaar

Het afgelopen jaar – 2018 – was wat mij betreft een gelukkig jaar. Ik schrijf deze zin niet lichtvaardig, want geluk is iets dat ik koester en waarvan ik me bewuster ben naarmate ik ouder wordt en meer in goede en slechte zin heb meegemaakt. Geluk is niet vanzelfsprekend. Je mag van geluk spreken als je van geluk kunt spreken uit eigen ervaring. Ik kan dat.

Geluk is een ingewikkeld gegeven dat we voor lief lijken te nemen wanneer het er is. Sterker: we veronachtzamen het dan al te gemakkelijk. Als we het ontberen kan het gemakkelijk desastreus worden. Een mens gaat gemakkelijk ten onder bij gebrek aan geluk. En dan bedoel ik niet het geluk van het winnen van een loterij, hoewel dat bepaald aangenaam kan zijn. Ik bedoel met geluk de wetenschap en het daarbij behorende gevoel dat het leven je goedgezind is. Voor de een is dat het ontlenen van geluk aan de liefde van een ander, voor een ander is geluk het niet ziek zijn, voor weer een ander het niet hoeven leven in armoede of andere ellende. Of het niet geraakt worden door misnoegen, oorlog, dreiging, geweld, pijn of verdriet. Voor weer een ander is geluk het verwezenlijkt zien worden van diep gekoesterde ambitie.

Voor mij was 2018 dus een gelukkig jaar. Dat heeft te maken met liefdevolle vriendschap, het verschijnen van maar liefst twee romans van mijn hand waarmee mijn ambitie vervuld is, het binnen de perken houden van ziektes bij mijzelf en mijn dierbaren, het om kunnen gaan met de krapte – anderen zouden zeggen armoe – waar ik in mijn dagelijks bestaan te maken heb. Geluk was in 2018 het werken aan een droomplek op Tholen, hopelijk een soort generale voor wat misschien ooit nog komt. Geluk in 2018 was ook een lange warme en zonnige zomer, een vrij onverwachte schitterende vakantie op Corsica, dat mijn hart gestolen heeft. Geluk was mijn schrijfgroep Scribere! die dit jaar zichzelf heeft doen groeien in kwaliteit en onderlinge vriendschap.

Geluk was mijn eerste boekpresentatie in de mooie boekhandel hier in de stad. Met vrienden aanwezig. Geluk is mijn oudste die een stabieler bestaan lijkt te vinden op zijn landingsplaats in Praag. Hopelijk kan ik er in 2019 naartoe. Of mijn jongste die het zo goed doet op school en in het leven. Op de middelste die solide liefde gevonden lijkt te hebben en zo hard werkt om zichzelf op de been te houden terwijl dat allesbehalve vanzelfsprekend is. Geluk was en is ook dat we er nog allemaal zijn, mensen en katten, want ook dat is zeker niet vanzelfsprekend.

Ik wens iedereen, mijn dierbaren – mens en dier – en mijzelf een gelukkig en zo gezond mogelijk 2019 in de hoop dat ik deze zinnen op de laatste dag van dat nieuwe jaar zal kunnen herhalen met een verhoogd jaartal. Ik wens u het beste in dat nieuwe jaar waarvan niemand zal kunnen voorspellen hoe dat zal verlopen.

Anna A. Ros