Het heerlijk avondje? Niks daarvan!

Zo vanuit Londen merk ik betrekkelijk weinig van het gedoe rond het sinterklaasfeest. Ik vier het hier ook niet want dat zou nogal zinloos zijn. Vanavond ben ik na bijna twee weken behoorlijk hard werken en veel verplaatsingen gewoon moe. Schrijven lukt nog wel maar me inleven in het sinterklaasfeest is volstrekt onmogelijk. Ook al is mijn gastvrouw dit weekend van Nederlandse komaf. Daarbij komt dat de afgelopen Facebook-week voor mij door de schijnwerper van de door Floortje Zwigtman opgeroepen discussie over de staat der young adult literatuur de komst van goedheiligman en zijn gevolg van pieten dusdanig overscheen dat er wat er in Nederland rond sinterklaas, Dieuwertje Blok, de sinterklaasjournaals en de kleuren van de pieten allemaal gebeurde onzichtbaar bleef. Gelukkig maar.

Nu het inmiddels-allang-niet-meer-zo-heerlijke-avondje is gekomen is bij mij de rust weergekeerd en heb ik de gelegenheid om het nieuws van de overzijde van de Noordzee onder mijn oog te laten passeren. Vrolijk kan ik er niet van woorden.

Hier in Londen is er natuurlijk niks te merken van het gedoe in Nederland, er is ook niemand die er naar refereerde in de vele gesprekken die ik gehad heb. Hier gaat het over Kerst, de invallende winter, corruptie bij de banken en gedoe ten opzichte van Europa. Bij het museum van Natural History is een ijsbaan aangelegd waar Engelse jongeren proberen rondjes te schaatsen (het valt op dat ze dat duidelijk niet gewend zijn), overal staan op centrale punten in de wijken kerstbomen en bij de stations van de ondergrondse staan bij de ingangen groepjes mensen liedjes te zingen. Meestal van een of ander goed doel, zelden van het Leger des Heils. Die zijn hier zo lijkt net zo uit de mode geraakt als zwarte pieten in Nederland.

Maar goed, ik lees op nu.nl, nos.nl, vk.nl, trouw.nl en ga zo nog maar even door het ene na het andere artikel over de nog steeds lopende discussie rond sinterklaas en zijn zwarte pieten. Alles zo publiekelijke dat als er nu nog één kind in Nederland rondloopt die geloofd in sinterklaas ik de ouders weleens zou willen ontmoeten want wat moeten die een strikt mediabeleid gevoerd hebben in hun huishouden. De discussies blijven net zo zeikerig als ze waren voor ik wegging en de verschillende groepen zijn nog net zo hard bezig elkaar de haren uit te trekken, van achter te tackelen of onder de pek en veren te gooien. Het korte lontje lijkt bevordert tot de enige nog in gebruik zijnde aanloop naar een ‘gesprek’, dat zonder uitzondering uitmond in het beschimpen van de ene partij door de andere en het racist noemen van de andere partij door de ene. Argumenten worden nog wel uitgewisseld maar er wordt allang niet meer naar geluisterd. Integendeel, het lijkt wel alsof zo’n beetje iedereen in Nederland het eigen standpunt door de strot van de rest van het land wil drukken op een manier die weg heeft van het voeden van ganzen om foie gras te maken. Fatsoen, rede, redelijkheid, begrip en luisteren, lijken uitgebannen in het brede maatschappelijke debat en alle media en mediageile Nederlanders (ongeacht kleur) gebruiken alle retorische trucs die ze kunnen vinden om de ander onderuit te halen. Op de bek slaan is nog net niet aan de orde maar het zou mij niet verbazen als er vanavond zwarte zwarte pieten of met roetvegen uitgeruste zwarte pieten in elkaar getremd worden door uit de bocht gevlogen idioten.

Nederlands heerlijke avondje lijkt dit jaar – als ik de media mag geloven – voorgoed verkloot. Geen sprake meer van een kinderfeest dat lekker spannend is, geen spraken van plezier op straat als er een sint met wat pieten zich laat zien en geen sprake van die oud Nederlandse gezelligheid. Het heerlijk avondje van sinterklaas lijkt ten grave gedragen. Permanent. Door verzuurde mensen zonder enig begrip voor de cultuur van waaruit dat ooit zo leuke feest ontstond en die anderen die als door een wesp gestoken reageren op de overgevoeligheid van het gekleurde deel van de natie dat het blijkbaar niet meer pikt om zich vergeleken te weten met pieterbaas.

Zo van een afstandje gezien via het venster dat de media vormt is Nederland vooral een chagrijnig landje geworden dat niets meer begrijpt van zichzelf, niks van elkaar en nog minder van de bedoeling van een kinderfeest. En ik zie toe op de avond dat ik geen sinterklaas vier omdat dat hier nu eenmaal nogal zinloos is hoe in het land waar dat nu juist zinvol zou zijn er niemand meer tot vieren in staat lijkt te zijn. Bang als men is geworden voor het verschijnen van een zwarte piet in maakt niet uit welke kleur met als gevolg de de rest van de avond de sfeer als om te schieten zal zijn om dat al die idiote volwassenen vergeten zijn dat er ook nog kinderen zijn.

Nederland, het land dat niet weet hoe ze een volks-, kinder- en familiefeest moet feestvieren, wat is het toch allemaal een sneue bedoening geworden.

Anna Ros