Piano

Natuurlijk kan ik het de jongen niet kwalijk nemen. Doe ik niet. Zijn pa en ma wel, want waarom een piano in de woonkamer zetten waar de halve buurt van mee kan genieten zonder dat er een hoofdtelefoonaansluiting op zit?

Zoonlief (van dat dagelijks heftig ruziënde stel) speelt piano. Nou ja, spelen..

Het begin is altijd wat aarzelend en wordt steevast vooraf gegaan door het plaatsen van een baksteen op de pedalen zodat er in ieder geval geen zorg is over subtiliteit. De eerste tonen overtuigen niet echt want de aarzeling is te horen. Wanneer het niet snel verbetert wordt er over gegaan naar het spelen van de oude vertrouwde Dodenmars. In andere gevallen ontstaat er gedurende een paar minuten een recital dat met veel goede wil en slechte oren nog te ondergaan is zonder dat ik met mijn hoofd tegen het muur sla. Na weer een tijdje neemt de blijdschap over het raken van de juiste toetsen de overhand; als hij een melodietje er goed uit weet te krijgen gaat hij dat natuurlijk in steeds hoger tempo doen. Snel is goed blijkbaar.

Maar niet voor lang want alras struikelen de handen over de muziek die op papier staat en als een over de eigen benen struikelende renner stort het spel in met oorverdovend geraas. Frustratie neemt de overhand en ik begin serieus te denken over anti-geluid. De opgebouwde frustratie wordt verwerkt door ongecontroleerd rammen op het klavier afgewisseld met neurotisch gepingel. Waarmee het langste deel van de uitvoering is begonnen.

Inmiddels heb ik het luidste album van The Rolling Stones gevonden en raast Jagger uit mijn luidsprekers om zonder een spoor van subtiliteit zowel het afgrijselijke pianogeluid te overstemmen als de boodschap over te brengen dat sommig talent maar beter onderdrukt kan worden.

Waarna na een tijdje de rust weerkeert en ik Vladimir Horowitz loslaat op de ingewikkeldste compositie van Chopin die ik kan vinden en daarbij de volumeknop niet spaar. Het oefenuurtje zit er weer op, morgen verder. Met die jongen heb ik wel medelijden gekregen, niet omwille van zijn misvatting dat hij ooit zou kunnen leren piano spelen maar meer omdat ik het gekijf van zijn moeder en het gebadineer van zijn vader te vaak gehoord heb.