Ik wens u een goede winter
met dit gedicht over de laatste zomervlinder.
Vandaag stierf de laatste zomervlinder
Hij landde voorzichtig bij mijn voeten
Ik dacht: dat was zijn laatste vlucht
zo zonder bloemen om te bezoeken
Dat gaat zo wanneer de herfst zich meldt
als natuurlijke consequentie van tijd
Ik kon zijn breekbaar leven niet redden
Aanschouwde de zo rap vergane glorie
Besefte ook de schoonheid van de dood
Want na zulk een welbesteed leven
was hij nu het beste in zich kwijt
en zijn laatste streven verleden
Ik zag toe hoe vleugels zich vouwden
voor hij op zijn linkerzij rustte en bevroor
aan het einde van zijn vlinderlatijn
Maar toen zag ik veraf een oude roos
Fel gekleurde bladeren rond haar ziel
onberoerde zijde na maagdennacht
De tere bloem knikte mij haar condoleance
Wij hadden een vriend verloren en deelden rouw
© 2019 Anna A. Ros
Reacties zijn gesloten.