Tragedie

Het zal een vreemde eigenschap van me zijn maar ik weet zeker dat ik die deel met veel anderen. Ik hou van tragedies. Liefst van de magnitude zoals de Grieken die kenden. De roman Laudanum die ik op dit moment aan het schrijven ben bevat zo’n tragedie en het is tijd om daar wat meer over te vertellen. De komende weken immers trek ik me terug in de abdij van Pluscarden in de Schotse Hooglanden. Een Benedictijner abdij, de laatste nog door monniken in bedrijf gehouden op het Britse vasteland. De reden van het mezelf terugtrekken in die oud Katholieke stilte van de Benedictijners is dat ik mezelf op die manier dwing tot stilte, introspectie en concentratie. Alledrie van groot belang om het manuscript dat ik schrijf de vorm te laten krijgen die ik in gedachten heb. Het is immers veruit het moeilijkste verhaal dat ik ooit geschreven heb. En het is een tragedie van Griekse proporties. Of Shakespeariaans, het is maar waar de referentie gelegd wordt.

Dorothy heette eigenlijk Ada Alice maar werd bekend als Dorothy. Dorothy Dene, misschien wel de mooiste vrouw in het laat Victoriaanse Engeland aan het einde van de negentiende eeuw. De fin de siècle. Actrice met beperkte kwaliteiten, model en in zekere zin geliefde of op zijn minst levensgezellin voor vijftien jaar van de grote Engelse schilder Frederic Leighton, die president van de Royal Academy of Arts was. En daardoor misschien wel de meest invloedrijke kunstenaar in zijn tijd. Het is de glamourkant van Dorothy die bekend is geworden door exquise schilderijen en een aantal bijzondere acteerprestaties.

De minder bekende kanten van haar leven zijn die van de zorg voor haar jongere zussen en broers, de moeizame verhouding die zij had met de mannen in haar leven: haar vader, de grote dichter Robert Browning, Frederic Leighton haar mecenas en Herbert Schmalz, de man van haar door alcoholisme geplaagde zus. Die laatste man, Schmalz, heeft weliswaar niet zolang een rol gespeeld in haar leven maar is direct verbonden met de tragedie die zij zou ondergaan. In mijn roman zal dat duidelijk worden en vooral ook de onomkoopbaarheid van die tragedie die net zoveel met de mannen te maken had als met een belangrijke en herkenbare karaktereigenschap van de op het oog zo sterke Dorothy.

Vandaag sprak ik met de regisseuse van een toneelstuk dat in maart in het Leighton House Museum in Londen opgevoerd gaat worden en dat gaat over een specifieke episode in de levens van Dorothy en Leighton. Via deze regisseuse ben ik eindelijk in het bezit gekomen van een afbeelding van een schilderij van Herbert Schmalz dat in alles belichaamd wat zal leiden tot de ultieme tragedie in het leven van Dorothy. Het is een zelfportret van de schilder en Dorothy is het onwetende slachtoffer. De rest mag je zelf erbij bedenken. Het verhaal zal deze zomaar als manuscript gereed zijn.

Meer informatie is te vinden op www.laudanum.nl.

Anna A. Ros