Naar aanleiding van een inauguratie.

Toen ik een peuter was werd er een president vermoord. Mijn ouders dachten – zoals veel andere mensen – dat het niet meer goed zou komen met de wereld. Er stond een muur in Europa, er lagen bommen en raketten klaar. Met atoomkoppen.

Toen ik zeven was stonden er mannen op de maan terwijl ik midden in de nacht luisterde naar Apollo-Henkie en Chriet Titulaer.

Toen ik een tiener was protesteerde de wereld tegen Johnson en later Nixon. De Amerikanen moesten Vietnam uit en dat gebeurde.

Toen ik jaren later van school kwam was de werkeloosheid zo groot dat het allesbehalve vanzelfsprekend was dat ik een baan zou krijgen. Dat duurde een jaar en in Brixton waren rellen.

Toen ik amper dertig was kwam er de – in het begin – stille revolutie van het internet, de wereld veranderde, eerst ten goede maar al snel ten kwade. Er kwamen mobiele telefoons en we verloren collectief onze vrijheid van onvindbaarheid.

Toen ik bijna veertig was, op de grens van het millennium voorspelde zo goed als iedereen een cascade aan rampen want een millennium-overgang zou de mensheid niet ongeschonden doorstaan. Er gebeurde niets.

En toen werd ik vijftig.

De tijd vloog. Veel klopte er in de wereld, veel ook niet. Onrecht overal, maar ook verworvenheden. Natuurlijk er was weer een crisis, financieel want dat is het enige dat in die tijd gezien werd als iets dat in een crisis kon belanden. Er kwamen sociale media die precies het tegengestelde tot stand brachten dan wat de aanduiding suggereert.

Nu, vijf jaar later, word ik in het bakje van ouderen geplaatst. En kiezen de Amerikanen een platvloerse demagoog als president, waarop een flink deel van de wereld ontwaakt en protesteert. Terecht. Maar wat niet terecht is, is het verlies van hoop dat daarmee gepaard lijkt te gaan. Geschiedenis leert dat de grootste dreigingen doorgaans een gedachte blijven. Geschiedenis leert dat iedere president – hoe machtig die ook lijkt te zijn – uiteindelijk het veld ruimt. Het beste antwoord op de waanzin van de tijd is positie kiezen voor het positieve, je richten op wat goed is en zò laten zien dat kwaad niet zal winnen. Wees gerust, de tijd werkt met je mee en de geschiedenis staat achter je. En ik doe mee, voor wat dat waard is.

© 2017 Anna A Ros